چه شد که سریالی درباره بوبا فت، ساخته شد؟

در صحنه‌ی افتتاحیه‌ی اپیزود ششم جنگ ستارگان: بازگشت جدای (Star Wars Episode VI: Return of the Jedi)، بوبا فت (Boba Fett) از تپه‌ای شنی پایین می‌افتد و در حالی‌که از وحشت جیغ می‌کشد، سارلک (Sarlacc) قدرتمند او را یک لقمه‌ی چپ می‌کند. هیچ شروری در دنیای جنگ ستارگان مرگی تحقیرآمیزتر از این نداشته است. جابای هات (Jabba Hutt) به‌دست شاهزاده لیا (Leia) خفه می‌شود، امپراتور به دست آناکین متحول‌شده داخل راکتور انرژی پرت می‌شود و دارث ویدر پیش از این‌که تسلیم زخم‌های کاری‌اش شود، لحظه‌ای احساسی را با پسرش سپری می‌کند.

از طرف دیگر، بوبا حتی به پرده‌ی دوم فیلم هم راه پیدا نمی‌کند. او تبدیل به ناهار یک موجود فضایی عجیب‌غریب می‌شود. او چیزی نیست جز یک عنصر کمدی و بهانه‌ای برای تطمیع قوه‌ی تخیل خشونت‌پسند ما. پس از این‌که سارلک باابهت‌ترین جایزه‌بگیر کهکشان را قورت می‌دهد، جورج لوکاس صحنه‌ای از آروغ زدن او را نشان می‌دهد تا هرچه بیشتر روی هدف کلی این صحنه تاکید کند: در تاتویین (Tatooine) از مرگ شرافتمندانه و سوگواری پس از مرگ خبری نیست. یکی از بزرگ‌ترین خلافکارهای این سیاره به شکلی کاملاً تحقیرآمیز می‌میرد. این صحنه به‌خوبی به ما نشان می‌دهد که در تاتویین چه‌کسی «واقعاً» اهمیت دارد. هیچ‌گاه قرار نبود بوبا فت به یکی از شخصیت‌های پرطرفدار جنگ ستارگان تبدیل شود. این مسئله از چهار خط دیالوگی که برایش نوشته شده و حضور شش و نیم‌دقیقه‌ای‌اش در کل سه‌گانه معلوم بود. در واقع تنها اطلاعاتی که مخاطب درباره‌ی این شخصیت دریافت می‌کند این است که او «جایزه‌بگیر» است، زره‌ای به رنگ سبز زیتونی به تن دارد و کلاهخودی فلزی و ضخیم روی سر دارد که هیچ‌گاه از روی سرش برداشته نمی‌شود. هیچ‌گاه دلیلی برای اهمیت دادن به زندگی بوبا فت به ما داده نشد. ولی جوامع هواداری غیرقابل‌پیش‌بینی هستند و گاهی هواداران به سیاهی‌لشکرها، شخصیت‌های فرعی و جسدهای نیمه‌هضم‌شده‌ی رهاشده در بیابان علاقه‌مند می‌شوند.